Καλωσήρθες!

Καλημέρα!

Ξύπνησες.

Βρίσκεσαι στο κρεβάτι σου.

Θα κλείσεις το ξυπνητήρι και θα πας στο μπάνιο.

Θα περάσεις από την κουζίνα και θα φτιάξεις καφέ.

Θα ετοιμαστείς και θα πιεις τον καφέ.

Θα κοιτάξεις έξω από το παράθυρο. Συννεφιά έχει σήμερα.

Ξενερώνεις.

Περνάς έξω από το δωμάτιο, κοιτάζεις το ακατάστατο κρεβάτι.

Νοσταλγία.

Νοσταλγία για τις μέρες που κοιμόσουν επειδή είχες μάθημα στις 12 ή επειδή έβρεχε και η βροχή αποτελεί από μόνη της μια δικαιολογία για να μην βγεις από το σπίτι. Ή καλύτερα από το κρεβάτι.

Νοσταλγία για την ανεμελιά, η οποία τελικά δεν τελειώνει στα σχολικά χρόνια, τελειώνει όταν όντως εισέλθεις στον κόσμο των ενηλίκων. Και δεν εισέρχεσαι στα 18. Ψέματα λένε. Εισέρχεσαι τότε που αρχίζεις να έχεις πραγματικές υποχρεώσεις και δεν είναι η παράδοση της εργασίας στις 23 του μήνα. Υποχρεώσεις προς εσένα και τους ανθρώπους γύρω σου.

Η μία συνέντευξη μετά την άλλη. Η απόρριψη, η απογοήτευση, ο θυμός, το πείσμα.

Η επόμενη συνέντευξη και η επιτυχία. Τα συγχαρητήρια, η χαρά, το νέο πρόγραμμα.

Οι απολαβές, μικρές ή μεγάλες. Οι δυσκολίες της δουλειάς, οι συγκρούσεις, οι συμμαχίες, οι επιτυχίες. Το διάβασμα, τα μεταπτυχιακά, τα διδακτορικά.

Η δουλειά, οι υποχρεώσεις, οι λογαριασμοί, οι υπηρεσίες, η γραφειοκρατία, ο τρόπος σκέψης.

Μια νέα θέση εργασίας, υψηλότερη, αλλά μακριά από αυτά που αγαπάς. Καινούριοι άνθρωποι, καινούριο περιβάλλον, καινούριο σπίτι, καινούρια μέρη να επισκεφτείς, νέα στέκια να αποκτήσεις, νέες συνήθειες. Όλα ξένα. Μόνο εσύ ίδιος.

Εσύ που κοιτάς αυτό το κρεβάτι, το ακατάστατο, και νοσταλγείς.

Νοσταλγία για κάτι μοναχικά βράδια, νοσταλγία για εκείνα τα βράδια που ο ύπνος εξαφανιζόταν λόγω άγχους, για εκείνα τα μεθυσμένα βράδια ή καλύτερα πρωινά, που βρισκόσουν αγκαλιά με μια λεκάνη, νοσταλγία για εκείνες τις φιλικές αγκαλιές, όταν δεν γούσταρες να γυρίσεις μόνη στο σπίτι ή για εκείνα τα παθιασμένα βράδια ή γεμάτα βρώμικο σεξ και τίποτα παραπάνω.

Τώρα πάρε το μπουφάν σου, νοστάλγησες αρκετά,  έχεις ήδη αργήσει. 

Σε περιμένουν οι υποχρεώσεις σου, έχουν στοιβαχτεί πίσω από την πόρτα.

Καλωσήρθες! 

Να περνάτε καλά και να γελάτε δυνατά! 

Και επειδή δεν μπορούσα να αποφασίσω με ποιο τραγούδι να το συνοδεύσω, ε να λοιπόν: