Let's Do It!

Ακούστε και αυτην την ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ ταυτόχρονα

Είναι και κάτι μέρες, ναι για αυτές τις ανοιξιάτικες μιλάω, που σηκώνεσαι και είναι όλα όμορφα, αισιοδοξία στο φουλ και είσαι έτοιμος και θέλεις να αλλάξεις ολόκληρο τον κόσμο. Εγώ τουλάχιστον έτσι νιώθω. Κανονίζω να κάνω αμέτρητα πράγματα και η έμπνευση-δημιουργικότητα ξεχειλίζουν. Ωραία μέχρι εδώ! Μετά όμως τι γίνεται? Είναι αυτή η δύναμη, η ώθηση που χρειάζεσαι για να κάνεις τα πράγματα που έχεις στο μυαλό σου και λέγεται απόφαση.

Πόσες φορές έχεις έρθει αντιμέτωπος με το δίλημμα, να το κάνω ή όχι? Εγώ αμέτρητες! Γενικότερα με την αποφασιστηκότητα έχω ένα θέμα.. Όλα μια απόφαση είναι, ένα ¨ναι θα το κάνω!¨, ¨ναι θα διαβάσω¨, ¨ναι θα βγω έξω¨, ¨ναι θα πάρω τηλέφωνο¨. Αλλά πάντα κάτι γίνεται και δεν το κάνεις.. Στην ουσία, δεν γίνεται κάτι, αλλά λείπει κάτι και αυτό είναι η απόφαση.

Καθημερινά μπορεί να σου δίνονται άπειρες ευκαιρίες, άλλες μικρές, άλλες μεγάλες, γιατί όμως τις απορρίπτουμε? Γιατί να μην αποφασίζουμε να πάρουμε την ευκαιρία που μας δίνεται και να κάνουμε κάτι διαφορετικό, κάτι καινούριο, κάτι που μπορεί να μας δείξει και άλλες πλευρές του εαυτού μας, ¨ταλέντα¨, που μέχρι τώρα δεν ξέραμε ότι είχαμε.. Και είναι κρίμα, γιατί αντί να προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας, βολευόμαστε με αυτά που έχουμε ως τώρα, γινόμαστε παθητικοί, αναλωνόμαστε στα ίδια πράγματα.

Ακόμα και αυτά που μας άρεσαν καταλήγουν να γίνονται ρουτίνα και σιγά σιγά τα βαριόμαστε. Και όλα αυτά εξαιτίας της αναποφασιστικότητας μας. Προτιμώ να βολευτώ στον καναπέ μου, με το λαπτοπ μου, αντί να πάρω την απόφαση και να βγώ έξω, να δώσω την ευκαιρία σε κάτι καινούριο να γεμίσει την μέρα μου, διαφορετικά. Αφού περάσει κάποια ώρα και συνειδητοποιήσω την βλακεία που έχω κάνει το μετανιώνω και είναι πια αργά!

Γι΄αυτό λοιπόν, πρέπει να γίνουμε λίγο πιο δυνατοί, να βάλουμε το θέλω μας κάπου ψηλά, να μαζέψουμε κουράγιο και να πάρουμε την απόφαση να κάνουμε κάτι που θέλουμε! Εξάλλου είναι καλύτερα να κάνεις κάτι, να προσπαθήσεις για κάτι και να αποτύχεις παρά να μην το κάνεις καθόλου. Θα μετανιώνεις που δεν πήρες την απόφαση και θα είναι πια αργά.. όλα είναι αλληλένδετα μεταξύ τους, μια αλυσίδα, ένας κύκλος που πάει κάπως έτσι:

Θέλω να κάνω κάτι- δεν το αποφασίζω ποτέ- άρα δεν προσπαθώ να το κάνω- δεν το φτάνω τελικά- το μετανιώνω- είναι αργά πια…

Δεν είναι ξενέρωτο? Μήπως τελικά δεν φταίει τόσο η αναποφασιστικότητα, αλλά είναι κάτι άλλο? Μήπως δεν υπάρχει αρκετή θέληση? Η’ μήπως είναι φόβος? Φόβος επειδή δεν ξέρεις τι θα προκύψει, φόβος επειδή δεν θέλεις να έρθεις αντιμέτωπος με δυσκολίες, ο  φόβος της απόρριψης, φόβος για το άγνωστο.. φόβοι από δω, φόβοι από κει.. Οκ λοιπόν αν είναι έτσι, τότε θα πρέπει να κλειστούμε στα καβούκια μας, να αφήσουμε τα θέλω μας και να μείνουμε στο σκοτάδι, φοβισμένοι και εγκλωβισμένοι ή μάλλον βολεμένοι.

Ας πάρουμε την απόφαση να ξεβολευτούμε λιγάκι,

Ας πάρουμε την απόφαση να κυνηγήσουμε τα θέλω μας, να κάνουμε αυτό που τόσο καιρό σκεφτόμαστε,

Ας πάρουμε την απόφαση να βάλουμε σε ένα κουτάκι τους φόβους μας..

Και αν πέσουμε τι θα γίνει? Θα ξανασηκωθούμε!.. Σημασία έχει ότι θα έχουμε πάρει επιτέλους μια απόφαση και θα έχουμε έρθει ένα βήμα πιο κοντά στο θέλω μας!

Να περνάτε πάντα καλά και να γελάτε δυνατά! 

 

 

We've got the vision, now let's have some fun.

Από την τελευταία φορά που είχα αναρτήσει το κειμενάκι περί γέλιου, έχουν συμβεί διάφορα! Καταρχάς μπήκε η άνοιξη εδώ και μια βδομάδα, μόνο που βρέχει κάθε μέρα! Καλό μήνα λοιπόν! Ελπίζω όλοι να βάλατε τα μαρτίτσια-μάρτηδες, έτσι ώστε να μην μαυρίσετε.. Αυτό το έθιμο δεν ξέρω πως έχει προέλθει, θα το ψάξω όμως!

 Εδώ και ένα μήνα έχω ξεχάσει πως είναι η σχολή μου λόγω καταλήψεων, γι’αυτό ¨σουλτουκεύω¨ συνεχώς. Μπορώ να πω ότι βγήκαμε για αρκετά ποτάκια και περάσαμε πολύ καλά. Βέβαια πάντα όταν έχεις καλή παρέα είναι δύσκολο να μην περάσεις καλά! Έκανα ένα μικρό ταξιδάκι μέχρι τη Βουλγαρία, όπου και εκεί είχα καλή παρέα, γι’αυτό και έμεινα μια μέρα παραπάνω και ο Μάρτης με βρήκε εκεί!

Μήπως με καταριέται ο καιρός που έλειπα από δω και μας κάνει τέτοια κόλπα τώρα? Ποιος ξέρει.. Που λέτε, αυτό που έχω να θυμάμαι έντονα από Σόφια ήταν το φαγητό! Αχ…. και να τα φρόζεν γιόγκουρτ και να οι διπλές κρέπες με ΜΠΑΛΕΣ παγωτού και φουντούκια (δεν τρελάθηκα για τα φουντούκια, για ντεκόρ πάντως ήταν καλό) και να κάτι κοτόπουλα με λιωμένα κασέρια και τουρσιά-πίκλες.. άπαπαπα.. Κόλαση! ΚΟΛΑΣΗ!

Ο καιρός εκεί με απογοήτευσε μπορώ να πω, γιατί είχε ήλιο και κρύο αντί για χιονάκι, αλλά εντάξει το ανέχτηκα! Και όταν γύρισα εδώ, Θεσσαλονικάρα και δεν συμμαζεύεται, πάλι απογοητεύτηκα γιατί ήθελα ήλιο. Ανταυτού πήρα συννεφιά, ψιχάλες και παραπλανητικό ήλιο (λέω παραπλανητικό γιατί νόμιζες ότι ήταν ικανός να ζεστάνει λίγο το κοκκαλάκι σου, αλλά για κανένα λόγο δεν έγινε αυτό).

 Κανένα καφεδάκι, βόλτες και φυσικά η συμμετοχή σε βίντεο κλιπ! Εντάξει, ήταν να μην δω δημοσίευση του τραγουδιστή των KozaMostra! Το άσχημο της υπόθεσης ήταν βέβαια η καθυστέρηση που είχαμε και το κρύο που φάγαμε, στο τέλος όμως περάσαμε πολύ όμορφα, είχε πολύ χαβαλέ, χορό και τρέλα! Εδώ βέβαια θα ήθελα να αναφέρω και την συμμετοχή στο Harlem Shake της Θεσσαλονίκης, όπου η λέξη τρέλα απλά δεν είναι αρκετή για να το περιγράψει!

Και φυσικά δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην χθεσινή τσικνοπέμπτη! Για να διαλέξουμε τι θα ντυθούμε σπάσαμε αρκετά το κεφάλι μας, ψάχναμε στο google αρκετή ώρα, μέχρι που μου ήρθε ουρανοκατέβατη η ιδέα να ντυθούμε pin-up girls (για όσους δεν ξέρουν να το googlαρουν). Η επιτυχία της αμφίεσης αυτής ήταν μεγάλη θεωρώ και ας νόμιζαν οι περισσότεροι ότι είχαμε ντυθεί κάτι διαφορετικό. Εμείς ξέραμε και μας άρεσε και αυτό αρκεί! Ήταν μια από τις ωραίες βραδιές, με πολύ κέφι, ΓΕΛΙΟ, ενέργεια, τραγούδι, χορό και βροχή… Αλλά κανένα δεν τον πτόησε..

Συνεχίζουμε λοιπόν να αναμένουμε νέα από τις καταλήψεις, να ετοιμαζόμαστε για τις μεγάλες απόκριες-γιατί μια φορά δεν είναι αρκετή- και γενικότερα να πουλάμε την τρέλα μας και να γεμίζουμε τις μέρες μας με όμορφα πράγματα και στιγμές!

Να περνάτε πάντα καλά και να γελάτε δυνατά!