Εξεταστική, Yeah! :D

Αυτή η περίοδος είναι δύσκολη! Είναι μια φάση ακριβώς σαν τις πανελλαδικές (μακριά από μας!) με νεύρα, άγχος κλπ κλπ… Εντάξει το «γιατί» νομίζω είναι κατανοητό.. είναι περίοδος ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗΣ! Βέέέβαια οι φοιτητές έχουν κ από αυτό! Τρομάρα μας! Είναι από τις στιγμές της ζωής, που θέλεις να περάσει πολύ γρήγορα και να έρθει το «μετά την εξεταστική». Ας παραλείψουμε όμως τη στιγμή που ανακοινώνονται τα αποτελέσματα, μετά την εξεταστική (για ευνόητους λόγους). Είναι μεγάλη πρόκληση να προσπαθείς  να διαβάσεις και έξω να έχει μια υπέροχη μέρα, ηλιόλουστη που να σου φωνάζει: «Βγές βόλτα, βγές βόλτα!». Ας έχει κρύο δεν πειράζει, όταν έχεις την παρέα σου περνάς πάντα πολύ καλά. Έλα όμως που δεν μπορείς να βγεις και είσαι παγιδευμένος μέσα στο μικρό σπιτάκι σου, διαβάζοντας ένα μάθημα και προσπαθώντας να συγκεντρωθείς ΜΕΣΑ στο βιβλίο και όχι ΕΞΩ από την μπαλκονόπορτα. Είναι βάρβαρο να σηκώνεσαι πρωί πρωί με τη δροσούλα και να διαβάζεις. Εγώ πάντως κάθε πρωί που ξυπνάω, αρχικά βρίζω επειδή η νύχτα πέρασε τόσο γρήγορα και δεν χόρτασα ύπνο και μετά προσεύχομαι να έρθει γρήγορα πάλι το βράδυ για να φορέσω ξανά τις πιζάμες μου και να χωθώ μέσα στο ζεστό, αφράτο πάπλωμα. Και μετά έρχεται πάλι το πρωί και πάει λέγοντας.. είναι φαύλος κύκλος! Εντάξει, ας μην τα κάνουμε τόσο τραγικά τα πράγματα! Υπάρχουν και πολύ χειρότερα στον κόσμο και αυτό δεν είναι τίποτα. Όλα είναι μέσα στο μυαλό μας! Εμείς οι ίδιοι μεγαλοποιούμε τα πράγματα, ενώ στη πραγματικότητα είναι πολύ απλά. Έτσι είναι ο άνθρωπος, απλά για να καταλάβει ότι αυτά που περνάει είναι μηδαμινά σε σχέση με άλλες καταστάσεις που ζουν άλλοι άνθρωποι, χειρότερες, πρέπει να έρθει σε επαφή μαζί τους και να μπεί στη ρουτίνα τους, για μία μέρα μόνο. Τότε θα εκτιμήσει την κατάστασή του και θα βάλει τα δυνατά του να βγει νικητής και όχι χαμένος από αυτή τη δοκιμασία. Εξάλλου αν ήταν όλα εύκολα τι ουσία θα είχε η ζωή, ε? Γι’ αυτό ας μην αφήσουμε την εξεταστική να μας αγχώνει. Μία δοκιμασία είναι, θα περάσει! :D

Να περνάτε πάντα καλά και να γελάτε δυνατά!

Home sweet home (?) :D

Εάν θέλετε ακούστε και αυτό ταυτόχρονα

~~~~>http://www.youtube.com/watch?v=9cQloro92xA&list=FL83UL2LI2IdyV0fZkFsqQJQ&index=7&feature=plpp_video

Το να γυρνάς στο σπίτι σου μετά τις διακοπές των χριστουγέννων είναι κάπως… Όχι ότι δεν ήθελα, αντιθέτως! Ήθελα και πολύ μάλιστα!.. Μόνο που σε πιάνει μία μελαγχολία –ωω ναι δεν σας μιλάει ο πραγματικός μου εαυτός αυτή τη στιγμή!-.. Είναι το ότι φεύγεις από το σπίτι των γονιών σου, που ήταν γεμάτο ¨φασαρία¨  και φωνές, και πας σε έναν άλλο χώρο, πολύ αγαπημένο, που η παρέα σου είναι η τι-βι, το λαπτοπ, η μουσική φυσικά και η γειτόνισσα που μαγειρεύει κάτι (ένας θεός ξέρει τι) και η μυρωδιά είναι τόσο έντονη που φτάνει μέχρι το δικό σου διαμέρισμα (παλάτι-βίλλα-στάβλος-τσαρδί ή όπως αλλιώς θέλει να αποκαλεί ο καθένας το δικό του). Οκεικ! το καλωσόρισμα ήταν λίγο ψυχρό.. Στην κυριολεξία όμως! Μπαίνεις μέσα στο σπίτι σου και είναι ελαφρώώώς παγωμένο. Τι κάνεις? Ανάβεις το καλοριφέρ στο φουλ.. μετά από λίγο ζεσταίνεται.. Ωραία!.. Και εκεί που βλέπεις τηλεόραση παφ! κόβεται το ρεύμα! Όπως είναι φυσικό, βρίζεις (όχι πολύ, είπαμε με το 2012 βγήκε η νέα εντισιον).. Βγαίνεις στον διάδρομο και μαθαίνεις ότι υπάρχει πρόβλημα και ότι η μισή πολυκατοικία δεν έχει ρεύμα και αμέσως σκέφτεσαι: «μα γιατί να είμαι και ΕΓΩ μέσα στους μισούς που δεν έχουν ρεύμα?!» Κάθεσαι και περιμένεις… και περιμένεις και περιμένεις και περιμένεις ώσπουυ….. Παφ! Ηρθέέέέ!!... Και είναι η χαρά τόσο μεγάλη!.. Ναι, εντάξει δεν είμαι τόσο μυγιάγγιχτη που να με πειράζει το ότι κόπηκε το ρεύμα ούτε ήθελα να μου στρώσουν κόκκινο χαλί για να περπατήσω (λίγο άκυρο αυτό αλλά δεν με νοίαζει!).. Το πρόβλημα ήταν η ζέστη η οποία είχε κάνει φτερά –bye ζεστήήήή-… 2,5 ώρες… Εδειξα όμως ωριμότητα και είπα: «υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ έξω στο κρύο ΟΛΟ το χειμώνα, τι είναι 2,5 ώρες μπροστά σε αυτό?! Απολύτως τι-πο-τα!» Και έτσι είναι!..

Ας γυρίσουμε όμως στην αρχή που σας έλεγα κάτι μ… μπούρδες για μελαγχολίες και τα σχετικά. Οποιος αισθάνεται μελαγχολία μπορεί να βγει βόλτα στην αγαπημένη του πόλη και θα δεί πως θα του περάσει αμέσως! Αλήθεια, ισχύει!.. Το να βγαίνεις βόλτα πάλι στους δρόμους που συνήθιζες να περπατάς, να κυκλοφορείς ανάμεσα σε ανθρώπους που πρώτη φορά τους βλέπεις στη ζωή σου (δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό, ειδικά όταν αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να σε κουτσομπολεύσουν γιατί απλούστατα Δεν Σε Ξέρουν!) είναι πραγματικά πολύ ωραίο! Μόνο που δεν μου άρεσε κάτι.. ΄Ελειπε αυτό το ¨κριστμας σπιριτ¨, οι βιτρίνες είχαν αρχίσει να ξεστολίζουν και δεν υπήρχαν αρκετοί άγιοι-βασήλιδες που σε προκαλούν να τραγουδήσεις: «All I want for Christmas is youuuu…. You babe!..»... Αυτό έκανε την βόλτα λίίίίγο μουντή, αλλά δεν βαριέσαι.. Πάντα έτσι είναι μετά τα χριστούγεννα, λίγο μουντά. Νομίζω ότι θα επιβιώσουμε μέχρι να ξαναέρθουν τα επόμενα. Είναι στην ιδιοσυγκρασία μας. Μέχρι να έρθουν τα επόμενα χριστούγεννα όμως μπορούμε και εμείς οι ίδιοι να συμβάλουμε ώστε να γίνουν οι χειμωνιάτικες μέρες πιο ζωηρές! Όταν ξεκινάς την μέρα σου με χαμόγελο αμέσως διώχνεις την ¨μουντίλα¨από πάνω σου. Ένα χαμόγελο πιστεύω είναι αρκετό για να κατακτήσεις τον κόσμο ολόκληρο! Ασε που κάνει και τους ίδιους τους ανθρώπους γλυκούς και συμπαθητικούς!.. Ακόμα και ο πιο σκληρός άνθρωπος του κόσμου να χαμογελάσει αμέσως το πρόσωπό του αλλάζει γιατί το χαμόγελο είναι χαμόγελο! Μην φοβάστε να χαμογελάσετε ή να γελάσετε τρανταχτά, μήπως και καλά γίνετε ρεζίλι. Ρεζίλι γίνονται εκείνοι που δεν μπορούν να βγάλουν την σοβαρότητα από πάνω τους. Δεν θα πάθεις τίποτα Κύριε Σοβαρέ αν χαμογελάσεις.. Μην φοβάσαι το χαμόγελό σου δεν μπορούμε να το κλέψουμε. Εχουμε δικό μας, καλύτερο και ομορφότερο και δεν ντρεπόμαστε να το δείξουμε με κάθε ευκαιρία! Εξάλλου το λέει και η παροιμία: «Το χαμόγελό σου να το δείχνεις παντού (παρακάτω δεν θυμάμαι)….» Χα!  (Πιστέψτε με η μελαγχολία φεύγει με το χαμόγελο, αρκεί να το κάνετε με την καρδιά σας!)

Να περνάτε πάντα καλά και να γελάτε δυνατά!

Hello και καλή χρονιά!

Hello και καλή χρονιά!.. Ναι, ναι πήρα την μεγάλη απόφαση λοιπόν να φτιάξω το δικό μου ιστολόγιο.. Καιρό το περιεργαζόμουν στο μυαλό μου –από το καλοκαίρι δηλαδή- όμως ποτέ δεν το αποφάσιζα.. Ε να λοιπόν ήρθε η μεγάλη στιγμή!!.. (καημένοι αναγνώστες…)

Αφού πέρασαν τα χριστούγεννα που περίμενα με τόση προσμονή και είδα ξανά συγγενείς, φίλους και γνωστούς, τους περιέγραψα με χαρά πως είναι η φοιτιτική ζωή μου και πόσο ενδιαφέρουσα είναι η σχολή.. βαρέθηκα!.. Δεν είχα τι άλλο να κάνω! Πόσα μελομακάρονα και κουραμπιέδες να φάω?!  Εχω και ένα σώμα να διατηρήσω (λέέέμε τώρα!).. Πόσα ποτά να βγούμε να πιούμε?! Ωσπου τις πρώτες μέρες του Ιανουαρίου σε μία συζήτηση που είχα με την φίλη μου την Νίκη, στο γνωστό κοινωνικό δίκτυο (φμπ), μου είπε οτι βγήκε σε εντισιον 2012 (έγινε λιίίίγο καλύτερος άνθρωπος, λίίίγο καλύτερη φίλη και σταμάτησε να βγαίνει για καφέ κάθε μέρα, κάθησε σπίτι να διαβάσει). Επρεπε λοιπόν να εκσυγχρονιστώ και εγώ.. Να πάω ένα βήμα πιο μπροστά βρε αδερφέ!.. Μου λέει λοιπόν : ¨γιατί δεν φτιάχνεις μπλογκ?¨  και ξαφνικά ξύπνησε μέσα μου μια φωνή που μου λέει: «Βιβή, πρέπει να το κάνεις!». Και το έκανα!.. Να λοιπόν το πρώτο μου κειμενάκι.. Δεν ξέρω βέβαια πόσο θα εξελιχθεί αλλα έχω όλη την καλή διάθεση να το κάνω.. Οσο για τον τίτλο, αυτή είναι όόόλη η αλήθεια για τον κόσμο μου.. ‘Η μάλλον λάθος, έτσι θα ήθελα να είναι πάντα ο κόσμος μου (crazy + beautiful= craziful).. Γιατί δεν είναι κάθε μέρα έτσι. Δυστυχώς!.. Υπάρχουν μέρες που ξυπνάς και είσαι μέσα στη καλή χαρά, υπάρχουν όμως και μέρες που ξυπνάς και δεν είναι μόνο γκρίζος ο ουρανός αλλά και η ψυχολογία σου.. Ας αφήσουμε όμως αυτά, γιατι αυτές τις μέρες είμαι μές΄στην καλή χαρα! ‘Ετσι! Χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο.. Βασικά, για να είσαι χαρούμενος δεν πρέπει να υπάρχει πάντα λόγος, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα το οποίο θα αναλύσουμε άλλη φορά.. Α! και συγχωρέστε με αν κάποιες φορές αρχίζω να φλυαρώ.. Τι να κάνω.. Αυτή είμαι!.. χιχι

Να περνάτε πάντα καλά και να γελάτε δυνατά!