The beauty and the… beast?!

Ακούστε και το καθιερωμένο τραγουδάκι ταυτόχρονα:

Όπως καταλάβατε η εικόνα έχει να κάνει με το θέμα, οπότε είναι και πιο εύκολο για μένα εφόσον δεν χρειάζεται να κάνω εισαγωγές και προλόγους (που δεν τα πολυσυμπαθώ κιόλας! :P).

Η αλήθεια είναι πως αυτό το θέμα, ακούγεται πολύ τελευταία στις συζητήσεις που κάνω με τις διάφορες παρέες και αρχίζω να το παρατηρώ έντονα γύρω μου. Γενικότερα στην καθημερινότητα, στη σχολή, στη δουλειά, έξω, γνωρίζεις ανθρώπους, φίλους φίλων κλπ, κλπ και οι περισσότεροι από αυτούς μπορεί να σου βγάζουν κάτι αρνητικό, να σου φαίνονται ξινοί, σνομπ, πως αυτοί είναι στον κόσμο και κανένας άλλος. Η αλήθεια είναι πως δεν τους έχεις δώσει την ευκαιρία να σου αποδείξουν το αντίθετο.  Τι κρύβουν μέσα τους. Τα πιστεύω τους και τις ιδέες που πρεσβεύουν. Μπορεί τελικά να ταιριάζεις με κάποιον που δεν τον συμπαθούσες μόνο και μόνο επειδή δεν σου άρεσε αυτό που έβλεπες. Επειδή τον έκρινες από αυτό που έβλεπες. Να έχετε πολλά κοινά και να ανταλλάσετε απόψεις σε θέματα που με άλλους να μην μπορούσες να βρείς άκρη. Να αγαπάτε τα ίδια πράγματα. Να αλληλοσυμπληρώνεστε.

[σημείωση: δεν αναφέρομαι σε έρωτα, αλλά αν προκύψει δεν είναι κακό :P]

Για αυτό το λόγο είναι σημαντικό να δώσεις μια ευκαιρία σε κάποιον, να σου δείξει τι έχει να προσφέρει, να μοιραστεί μαζί σου, να δεις την αύρα του, τον αέρα που αποπνέει και να μάθεις τον χαρακτήρα του. Να μην κοιτάξεις με λίγα λόγια μόνο το γύρω γύρω.  Πρόσφατα σε μια συζήτηση άκουσα μια πολύ όμορφη φράση: «αυτός ο άνθρωπος ομορφαίνει, όσο συζητάς μαζί του».  Έτσι σχετίζεται και η εικόνα παραπάνω. Πόσοι άνθρωποι οι οποίοι είναι πραγματικά όμορφοι εμφανισιακά –είτε άνδρες είτε γυναίκες- εσωτερικά είναι κενοί. Δεν έχουν να σου δώσουν κάτι. Δεν έχουν πιστεύω και αυτό είναι χειρότερο. Η γνωστική ένδεια που μπορεί να έχει κάποιος είναι άσχημη, το καλό βέβαια είναι ότι μπορεί να διορθωθεί, βέβαια δεν νομίζω να το κάνει κάποιος που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι το είδωλο που βλέπει κάθε πρωί στον καθρέφτη. Βασίζεται στην εξωτερική εμφάνιση και έχει ως όπλο στο να κερδίσει τους ανθρώπους, αυτό. Και ναι, μπορεί να το πετύχει κάποιες φορές, άλλες όμως αναλώνεται σε πράγματα εφήμερα και παροδικά. Φυσικά και η εξωτερική εμφάνιση παίζει σημαντικό ρόλο, εφόσον αυτό είναι το πρώτο πράγμα που παρατηρεί κάποιος πριν σε γνωρίσει. Δεν μπορεί να κυκλοφορεί και σαν άνθρωπος των σπηλαίων, ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα! Ωστόσο ας προσπαθεί να «γεμίζει» και να ομορφαίνει και το μέσα του.

Καταλήγοντας λοιπόν, πιστεύω πως υπάρχουν άνθρωποι στους οποίους ενώ αρχικά είχες μια στάση όχι-τόσο-φιλική, αξίζει να δώσεις μια ευκαιρία για να μπορέσεις να τους χαρακτηρίσεις, οι οποίοι όσο τους γνωρίζεις τόσο θα «ομορφαίνουν» και πως υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι είναι έξω «πλούσιοι» και όμορφοι, αλλά μέσα «φτωχοί» (σαν τα πους-απ σουτιέν ένα πράγμα :P).

Να περνάτε πάντα καλά και να γελάτε δυνατά!

Blank//

Ακούστε ταυτόχρονα και αυτό το όμορφο κομμάτι! Ενθουσιάστηκα όταν το άκουσα!

Μετά από πολύ καιρό βρίσκομαι πάλι μπροστά από την οθόνη και προσπαθώ να βρω μια ικανοποιητική εισαγωγή. Το αποτέλεσμα? Μαντέψτε! Ε ναι λοιπόν, δεν βρίσκω! Και καθόλου δεν σκάω για να πω την αλήθεια.. Βασικά ποτέ δεν το είχα με τις εισαγωγές. Πρέπει πάντα να την προβάρω στο μυαλό και στο τέλος αγχώνομαι και τα μπουρδουκλώνω.

Ανοίγω το μπλκογκ μου –ναι αυτό το ξεχασμένο- και τι να δω?! Σκόνες και αράχνες παντού! Καιρός ήταν να γίνει ένα καθάρισμα γερό. Ένα καλό καμ-μπακ, βρε αδερφέ! Και έρχεται και το πρώτο και σημαντικότερο πρόβλημα.. τι να γράψω? Αποφασίζω να ξεκινήσω αόριστα –πράγμα που κάνω- και ίσως καταλήξω αργότερα.

Μετά από μία αρκετά αγχωτική περίοδο, έχουν περάσει εξεταστικές Ιουνίου, κοπήκαμε, μεσολαβεί εξεταστική Σεπτεμβρίου, ξανά διάβασμα, άγχος και αφού πέρασε και αυτό το, όχι τόσο ευχάριστο διάστημα, διανύω την περίοδο του ενθουσιασμού. Αν μπορούσα να το βαθμολογήσω, από το ένα ως το δέκα θεωρώ ότι είναι ένα ωραιότατο 8,5-9. Χμμ.. ναι τόσο είναι! Για να πω βέβαια την αλήθεια κάθε φορά που γυρίζω στην Θεσσαλονικάρα της καρδιάς μας, με περικλύει μια ιδιαίτερη χαρά. Όμως! Αυτή τη φορά κάνω κάτι διαφορετικό. Κρατάω τιμόνι και για αυτό είμαι σαν μικρό παιδάκι μέσα σε λούνα παρκ! Τώρα εντάξει δεν μπορείς να συσχετίσεις ακριβώς τους δρόμους με το λούνα παρκ, που λέει ο λόγος όμως, ρε παιδί μου.

Αφού πέρασε το όχι-καλοκαίρι (γιατί ήταν πολύ μικρούλι για καλοκαίρι), το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ήμι-καλοκαίρι προετοιμάζομαι ψυχολογικά για έναν πολύ καλό χειμώνα. Τα μοναδικά εφόδια που μου χρειάζονται τα έχω, όρεξη και πολύ καλή παρέα. Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η άνοιξη και το φθινόπωρο μου προσφέρουν έμπνευση και κίνητρο να κάνω καινούρια πράγματα και να βάλω σε τάξη τα παλιά. Δεν ξέρω ίσως είναι ο διαφορετικός αέρας, που παίρνει τις παλιές σκέψεις και τις αναθεωρεί, τους δίνει άλλη νότα. Ίσως είναι η συναναστροφή με άλλους ανθρώπους, διαφορετικού στυλ, με διαφορετικές απόψεις, άλλη κουλτούρα, καινούριες παρέες που μπορεί να κάνω, φίλοι φίλων ή άτομα από την ίδια παρέα, που απλά δεν έτυχε να εμβαθύνουμε τόσο πολύ στις διάφορες συζητήσεις μας.

Βλέπεις και ακούς πράγματα τα οποία τα είχες σκεφτεί αλλά όχι με τον τρόπο που κάποιος άλλος μπορεί να το έχει κάνει. Σε επηρεάζει. Με την καλή έννοια. Σου δείχνει μία εναλλακτική, πως μπορείς να συνδυάσεις αρμονικά δύο πράγματα φαινομενικά αταίριαστα. Σου παραθέτει γεγονότα και καταστάσεις έτσι όπως είναι και σε κάνει να σκεφτείς και να τα δεις με διαφορετική ματιά, έτσι όπως δεν μπορούσες να τα δεις μέχρι τώρα, γιατί πολύ απλά είσαι άνθρωπος. Δεν μπόρεσες να δεις το πράγμα από την κάθε οπτική του γωνία, είτε γιατί δεν ήθελες, είτε γιατί φοβόσουν, είτε γιατί είσαι βολεψάκιας και σ’ άρεσε αυτό που έβλεπες μέχρι τώρα. Έχεις ανάγκη μία δεύτερη γνώμη. Άντε το πολύ τρίτη. Παραπάνω δεν σε βοηθούν. Σε μπερδεύουν. Σε οδηγούν στο σημείο εκκίνησης ξανά και το πρόβλημα είναι ότι δεν έχεις ξεκινήσει καλά καλά. Καταλήγουμε στο συμπέρασμα λοιπόν λίγα λόγια και καλά. Όλα τα υπόλοιπα εξαρτώνται από τον εαυτό σου. Πως θα τα κατανοήσεις και πως θα τα φέρεις στα μέτρα σου, με τα δικά σου προσωπικά στοιχεία μέσα.

 Τώρα εντάξει πως από τις αράχνες, τον ενθουσιασμό για την οδήγηση και την έμπνευση κατέληξα εκεί που κατέληξα δεν ξέρω. Βασικά είχε αέρα όσο ήμουν έξω οπότε προσπαθούν να μπουν σε τάξη ακόμα οι σκέψεις. Έχει περάσει και τόσος καιρός από την τελευταία ανάρτηση, χρειάζομαι λίγο χρόνο για την επαναπροσαρμογή.

Πι. Ες.: Μπορείτε να κυκλοφορείτε άφοβα στους δρόμους, έχουμε κλείσει αεροδρόμιο για μένα. Δεν διατρέχετε κίνδυνο.

Να περνάτε πάντα καλά και να γελάτε  δυνατά!!

Small Things- Sweetest Ones

Ακούστε ταυτόχρονα και αυτό το όμορφο κομματάκι:

Did you ever notice that the small things of life are the sweetest ones after all?

Κάπως έτσι θα ήθελα να ξεκινήσω αυτή την ανάρτηση. Διότι είναι σωστό. Το πιστεύω. Όχι δεν έχω επηρεαστεί από τον ΑΝΤ1, αλλά και ο ΑΝΤ1 έχει δίκιο. Πώς να μην έχει δίκιο όταν αυτά τα απλά καθημερινά, μικρά πράγματα σε κάνουν χαρούμενο και σου κολλάνε ένα όμορφο χαμόγελο στο προσωπάκι σου?!

Ένα παιδάκι που σε χαιρετάει το πρωί με την αθωότητα αυτής της ηλικίας ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του, ένα απαλό αεράκι ενώ ο ήλιος καίει απίστευτα, μια γουλιά νερό όταν διψάς τόσο πολύ, να ξαπλώνεις στα καθαρά σεντόνια στο κρεβάτι σου, μια σφιχτή αγκαλιά από μια/ένα φίλη/ο που σε κάνει να σκάσεις από την χαρά και όχι από το σφίξημο της αγκαλιάς, εκείνο το βλέμμα δίπλα σου το πρωί, που κάνει τη καρδιά σου να χτυπά και το στομάχι να σφίγγεται, όταν περπατάς στο δρόμο και μυρίζεις την μυρωδιά από τα τσουρέκια, το αγαπημένο σου κομμάτι να παίζει στο ραδιόφωνο. Μιλάω για απλά καθημερινά πράγματα.

Είναι αυτά τα μικρά μικρά και όμορφα πραγματάκια που σου αναπτερώνουν το ηθικό και σε κάνουν να αισθάνεσαι ζωντανός και πως είσαι εκεί με την ψυχή και το σώμα σου, ζεις την κάθε στιγμή και γεύεσαι την ζωή με το κουτάλι. Αυτά είναι τα όμορφα πράγματα, οι στιγμές. Όσα υλικά αγαθά και να έχεις, όσα και να σου χαρίσουν, σαν αυτά που σου συμβαίνουν καθημερινά, δεν έχει! Μπορεί να μην το συνειδητοποιείς εκείνη την στιγμή, όμως συμβαίνουν και σου υπενθυμίζουν ότι κάθε δευτερόλεπτο έχει σημασία και μπορεί να σε κάνει χαρούμενο το πιο απλό, μικρό, χαζό στιγμιότυπο.

Έχει κάτσει να μετρήσει κανείς τις όμορφες στιγμές της ημέρας που πέρασε? Μια απογραφή πριν τον πάρει ο ύπνος.. Ποιο ήταν το πιο ωραίο λεπτό, από το πρωί που ξύπνησε, μεχρί το βράδυ όταν έπεσε στο κρεβάτι –το λεπτό εκείνο που χτύπησε το ξυπνητήρι, εξαιρείται για όλους τους ανθρώπους-. Πέρα από την πλάκα όμως είναι δύσκολο να βρεις μια στιγμή μέσα στη διάρκεια μιας ολόκληρης μέρας. Ίσως όμως να μην είναι μία, ίσως είναι πολλές, ίσως και μια ολόκληρη μέρα, να είναι απλά μια μεγάλη στιγμή!

Και δεν μιλάω για εκείνες τις μέρες που σκιαγραφούνται από «μεγάλα γεγονότα», αλλά για εκείνες που πραγματικά πιστεύεις ότι ήταν αδιάφορες. Και όμως, αν ψάξεις θα την βρεις αυτή τη στιγμή που σε έκανε να σκάσεις ένα χαμόγελο ή έστω να ανεβάσει τα επίπεδα της χαράς σου λιγάάάάκι παραπάνω από το φυσιολογικό.

Αυτά είναι τα ωραία..

Αυτά που σε ανεβάζουν όταν είσαι ντάουν..

Αυτά τα μικρά που τελικά είναι τόσο μεγάλα..

Αυτά που κρατάνε λίγο αλλά τα σκέφτεσαι για πολύ..

Για αυτό λοιπόν εγώ ξανάμανά-αναρωτιέμαι…

Did you ever notice that the small things of life are the sweetest ones after all?

Να περνάτε καλά και να γελάτε πάντα δυνατά!

Δεν έχει σημασία ο προορισμός, αλλά το ταξίδι

Ακούστε και αυτό το όμορφο κομμάτι ταυτόχρονα:

Τις προάλλες διάβασα κάπου, ότι μόνοι μας ερχόμαστε και μόνοι μας φεύγουμε και δεν διαφωνώ η αλήθεια είναι. Μπορεί από τη στιγμή που θα γεννηθούμε να είμαστε με άλλους ανθρώπους στην ουσία όμως έχουμε φτάσει μόνοι μας.

Μπορεί βέβαια να έχουμε έρθει μόνοι, αλλά σημασία έχουν εκείνοι που θα γνωρίσουμε κατά τη διάρκεια. Οι άνθρωποι που θα μεγαλώσουμε μαζί τους, οι αξίες, τα ιδανικά και οι εικόνες που εκείνοι θα μας μεταβιβάσουν αλλά και εκείνοι που θα συναναστραφούμε μαζί τους και θα αποκαλούμε φίλους.

Μπορεί η οικογένεια να είναι πάντα εκεί να σε υποστηρίζει, να σε βοηθά και να σε αγαπάει, μπορεί όμως και όχι. Μπορεί να γνωρίσεις φίλους που θα σου σταθούν για μια ζωή και θα μοιράζεστε πολλές στιγμές, είτε αυτές είναι καλές, είτε είναι κακές. Ο καθένας από αυτούς είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα, ένας διαφορετικός άνθρωπος, ο οποίος με τη σειρά του –όπως και εσύ- έχτισε τον εαυτό του με παρόμοιο τρόπο.

 Έχει τα δικά του πιστεύω, τις δικές του φιλοδοξίες, όνειρα και ελπίδες. Μπορεί με κάποιους να ταιριάζεις πολύ και να πρεσβεύετε τις ίδιες ιδέες, να ανταλλάσετε απόψεις και να επηρεάζει θετικά ο ένας τον άλλο. Υπάρχει όμως και η περίπτωση που ο καθένας θα έχει κάτι διαφορετικό να πει, αντίθετο με τις απόψεις του άλλου και εκεί να υπάρχουν συγκρούσεις.

Όπως και να έχει όμως, όλοι εκείνοι οι άνθρωποι που περνάνε από τη ζωή σου, έχουν κάτι να σου δώσουν ή να σου μάθουν. Κάποιοι μέσα από τις πράξεις τους θα σου μάθουν να μην εμπιστεύεσαι εύκολα άλλους. Άλλοι θα σου δείξουν πως είναι να νοιάζεσαι και να αγαπάς κάποιον πραγματικά. Υπάρχουν και αυτοί που μπορεί να σε πλησιάσουν για το δικό τους συμφέρον.

Στην τελική θα έχεις ένα μικρό κομμάτι από όλους -και λέγοντας κομμάτι εννοώ εμπειρίες που μπορεί να αποκτήσεις, μαθήματα ώστε να μην κάνεις πάλι τα ίδια λάθη, αλλά και μνήμες που θα σου θυμίζουν τα όμορφα πράγματα- τα οποία κομμάτια με την κατάλληλη επεξεργασία θα φτιάξουν τον δικό σου υπέροχο εαυτό, θα τα προσαρμόσεις με τα δικά σου ιδανικά και θα είσαι εσύ με τις δικές σου εμπειρίες και απόψεις.

Γι’ αυτό λοιπόν μπορεί να έρχεσαι και να φεύγεις μόνος, στην πορεία όμως έχεις γνωρίσει και έχεις πάρει όλα αυτά που θα σε γεμίσουν, θα σε κάνουν ον κοινωνικό, θα είσαι δυνατός ώστε να μπορείς να αντιμετωπίσεις όλα αυτά που σε φοβίζουν στην συνέχεια...

Να περνάτε πάντα καλά και να γελάτε δυνατά!

Let's Do It!

Ακούστε και αυτην την ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ ταυτόχρονα

Είναι και κάτι μέρες, ναι για αυτές τις ανοιξιάτικες μιλάω, που σηκώνεσαι και είναι όλα όμορφα, αισιοδοξία στο φουλ και είσαι έτοιμος και θέλεις να αλλάξεις ολόκληρο τον κόσμο. Εγώ τουλάχιστον έτσι νιώθω. Κανονίζω να κάνω αμέτρητα πράγματα και η έμπνευση-δημιουργικότητα ξεχειλίζουν. Ωραία μέχρι εδώ! Μετά όμως τι γίνεται? Είναι αυτή η δύναμη, η ώθηση που χρειάζεσαι για να κάνεις τα πράγματα που έχεις στο μυαλό σου και λέγεται απόφαση.

Πόσες φορές έχεις έρθει αντιμέτωπος με το δίλημμα, να το κάνω ή όχι? Εγώ αμέτρητες! Γενικότερα με την αποφασιστηκότητα έχω ένα θέμα.. Όλα μια απόφαση είναι, ένα ¨ναι θα το κάνω!¨, ¨ναι θα διαβάσω¨, ¨ναι θα βγω έξω¨, ¨ναι θα πάρω τηλέφωνο¨. Αλλά πάντα κάτι γίνεται και δεν το κάνεις.. Στην ουσία, δεν γίνεται κάτι, αλλά λείπει κάτι και αυτό είναι η απόφαση.

Καθημερινά μπορεί να σου δίνονται άπειρες ευκαιρίες, άλλες μικρές, άλλες μεγάλες, γιατί όμως τις απορρίπτουμε? Γιατί να μην αποφασίζουμε να πάρουμε την ευκαιρία που μας δίνεται και να κάνουμε κάτι διαφορετικό, κάτι καινούριο, κάτι που μπορεί να μας δείξει και άλλες πλευρές του εαυτού μας, ¨ταλέντα¨, που μέχρι τώρα δεν ξέραμε ότι είχαμε.. Και είναι κρίμα, γιατί αντί να προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας, βολευόμαστε με αυτά που έχουμε ως τώρα, γινόμαστε παθητικοί, αναλωνόμαστε στα ίδια πράγματα.

Ακόμα και αυτά που μας άρεσαν καταλήγουν να γίνονται ρουτίνα και σιγά σιγά τα βαριόμαστε. Και όλα αυτά εξαιτίας της αναποφασιστικότητας μας. Προτιμώ να βολευτώ στον καναπέ μου, με το λαπτοπ μου, αντί να πάρω την απόφαση και να βγώ έξω, να δώσω την ευκαιρία σε κάτι καινούριο να γεμίσει την μέρα μου, διαφορετικά. Αφού περάσει κάποια ώρα και συνειδητοποιήσω την βλακεία που έχω κάνει το μετανιώνω και είναι πια αργά!

Γι΄αυτό λοιπόν, πρέπει να γίνουμε λίγο πιο δυνατοί, να βάλουμε το θέλω μας κάπου ψηλά, να μαζέψουμε κουράγιο και να πάρουμε την απόφαση να κάνουμε κάτι που θέλουμε! Εξάλλου είναι καλύτερα να κάνεις κάτι, να προσπαθήσεις για κάτι και να αποτύχεις παρά να μην το κάνεις καθόλου. Θα μετανιώνεις που δεν πήρες την απόφαση και θα είναι πια αργά.. όλα είναι αλληλένδετα μεταξύ τους, μια αλυσίδα, ένας κύκλος που πάει κάπως έτσι:

Θέλω να κάνω κάτι- δεν το αποφασίζω ποτέ- άρα δεν προσπαθώ να το κάνω- δεν το φτάνω τελικά- το μετανιώνω- είναι αργά πια…

Δεν είναι ξενέρωτο? Μήπως τελικά δεν φταίει τόσο η αναποφασιστικότητα, αλλά είναι κάτι άλλο? Μήπως δεν υπάρχει αρκετή θέληση? Η’ μήπως είναι φόβος? Φόβος επειδή δεν ξέρεις τι θα προκύψει, φόβος επειδή δεν θέλεις να έρθεις αντιμέτωπος με δυσκολίες, ο  φόβος της απόρριψης, φόβος για το άγνωστο.. φόβοι από δω, φόβοι από κει.. Οκ λοιπόν αν είναι έτσι, τότε θα πρέπει να κλειστούμε στα καβούκια μας, να αφήσουμε τα θέλω μας και να μείνουμε στο σκοτάδι, φοβισμένοι και εγκλωβισμένοι ή μάλλον βολεμένοι.

Ας πάρουμε την απόφαση να ξεβολευτούμε λιγάκι,

Ας πάρουμε την απόφαση να κυνηγήσουμε τα θέλω μας, να κάνουμε αυτό που τόσο καιρό σκεφτόμαστε,

Ας πάρουμε την απόφαση να βάλουμε σε ένα κουτάκι τους φόβους μας..

Και αν πέσουμε τι θα γίνει? Θα ξανασηκωθούμε!.. Σημασία έχει ότι θα έχουμε πάρει επιτέλους μια απόφαση και θα έχουμε έρθει ένα βήμα πιο κοντά στο θέλω μας!

Να περνάτε πάντα καλά και να γελάτε δυνατά! 

 

 

We've got the vision, now let's have some fun.

Από την τελευταία φορά που είχα αναρτήσει το κειμενάκι περί γέλιου, έχουν συμβεί διάφορα! Καταρχάς μπήκε η άνοιξη εδώ και μια βδομάδα, μόνο που βρέχει κάθε μέρα! Καλό μήνα λοιπόν! Ελπίζω όλοι να βάλατε τα μαρτίτσια-μάρτηδες, έτσι ώστε να μην μαυρίσετε.. Αυτό το έθιμο δεν ξέρω πως έχει προέλθει, θα το ψάξω όμως!

 Εδώ και ένα μήνα έχω ξεχάσει πως είναι η σχολή μου λόγω καταλήψεων, γι’αυτό ¨σουλτουκεύω¨ συνεχώς. Μπορώ να πω ότι βγήκαμε για αρκετά ποτάκια και περάσαμε πολύ καλά. Βέβαια πάντα όταν έχεις καλή παρέα είναι δύσκολο να μην περάσεις καλά! Έκανα ένα μικρό ταξιδάκι μέχρι τη Βουλγαρία, όπου και εκεί είχα καλή παρέα, γι’αυτό και έμεινα μια μέρα παραπάνω και ο Μάρτης με βρήκε εκεί!

Μήπως με καταριέται ο καιρός που έλειπα από δω και μας κάνει τέτοια κόλπα τώρα? Ποιος ξέρει.. Που λέτε, αυτό που έχω να θυμάμαι έντονα από Σόφια ήταν το φαγητό! Αχ…. και να τα φρόζεν γιόγκουρτ και να οι διπλές κρέπες με ΜΠΑΛΕΣ παγωτού και φουντούκια (δεν τρελάθηκα για τα φουντούκια, για ντεκόρ πάντως ήταν καλό) και να κάτι κοτόπουλα με λιωμένα κασέρια και τουρσιά-πίκλες.. άπαπαπα.. Κόλαση! ΚΟΛΑΣΗ!

Ο καιρός εκεί με απογοήτευσε μπορώ να πω, γιατί είχε ήλιο και κρύο αντί για χιονάκι, αλλά εντάξει το ανέχτηκα! Και όταν γύρισα εδώ, Θεσσαλονικάρα και δεν συμμαζεύεται, πάλι απογοητεύτηκα γιατί ήθελα ήλιο. Ανταυτού πήρα συννεφιά, ψιχάλες και παραπλανητικό ήλιο (λέω παραπλανητικό γιατί νόμιζες ότι ήταν ικανός να ζεστάνει λίγο το κοκκαλάκι σου, αλλά για κανένα λόγο δεν έγινε αυτό).

 Κανένα καφεδάκι, βόλτες και φυσικά η συμμετοχή σε βίντεο κλιπ! Εντάξει, ήταν να μην δω δημοσίευση του τραγουδιστή των KozaMostra! Το άσχημο της υπόθεσης ήταν βέβαια η καθυστέρηση που είχαμε και το κρύο που φάγαμε, στο τέλος όμως περάσαμε πολύ όμορφα, είχε πολύ χαβαλέ, χορό και τρέλα! Εδώ βέβαια θα ήθελα να αναφέρω και την συμμετοχή στο Harlem Shake της Θεσσαλονίκης, όπου η λέξη τρέλα απλά δεν είναι αρκετή για να το περιγράψει!

Και φυσικά δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην χθεσινή τσικνοπέμπτη! Για να διαλέξουμε τι θα ντυθούμε σπάσαμε αρκετά το κεφάλι μας, ψάχναμε στο google αρκετή ώρα, μέχρι που μου ήρθε ουρανοκατέβατη η ιδέα να ντυθούμε pin-up girls (για όσους δεν ξέρουν να το googlαρουν). Η επιτυχία της αμφίεσης αυτής ήταν μεγάλη θεωρώ και ας νόμιζαν οι περισσότεροι ότι είχαμε ντυθεί κάτι διαφορετικό. Εμείς ξέραμε και μας άρεσε και αυτό αρκεί! Ήταν μια από τις ωραίες βραδιές, με πολύ κέφι, ΓΕΛΙΟ, ενέργεια, τραγούδι, χορό και βροχή… Αλλά κανένα δεν τον πτόησε..

Συνεχίζουμε λοιπόν να αναμένουμε νέα από τις καταλήψεις, να ετοιμαζόμαστε για τις μεγάλες απόκριες-γιατί μια φορά δεν είναι αρκετή- και γενικότερα να πουλάμε την τρέλα μας και να γεμίζουμε τις μέρες μας με όμορφα πράγματα και στιγμές!

Να περνάτε πάντα καλά και να γελάτε δυνατά! 

(χαμο)γέλα κάνει τους άλλους να... χαμογελούν!

Επιβάλλεται:

                   


Έχετε γελάσει ποτέ τόσο πολύ που να πονάνε τα μάγουλά σας από το γέλιο? Να γίνεστε κατακόκκινοι και να ιδρώνετε? Να διπλώνεστε και να πονάει η κοιλιά σας? Εγώ λοιπόν ναι! Και μάλιστα πολλές φορές! Ειδικά όταν βγαίνω με μία συγκεκριμένη παρέα γελάω μέχρι δακρύων. Όλοι γυρίζουν και κοιτάνε, κάποιοι κάνουν παρατήρηση και άλλοι απλώς ζηλεύουν. Δεν ξέρω πως καταφέρνουμε 6 διαφορετικά άτομα να ταιριάζουμε απόλυτα στο θέμα του γέλιου. Στο δρόμο, στη σχολή, στο αστικό, στην καφετέρεια, παντού! Όπου βρεθούμε και όπου σταθούμε γελάμε! Λυνόμαστε, πεθαίνουμε, σβήνουμε!

Το θέμα βέβαια είναι να βρεις τους κατάλληλους ανθρώπους, εκείνους με τους οποίους περνάς ωραία και ΓΕΛΑΣ. Μετά φυσικά πρέπει να αφήσεις τις αναστολές και να είσαι ο εαυτός σου! Δεν χρειάζεται να έχεις ιδιαίτερο χιούμορ για να γελάσεις, απλά βγαίνει από μόνο του, χωρίς πιέσεις. Ξεχνάς τους γύρω και παραδίνεσαι στο γέλιο, γελάς με την καρδιά σου, βγάζεις ανόητους ήχους, σπρώχνεις, χτυπιέσαι, δακρύζεις, κουλουριάζεσαι, λες βλακείες, ΖΕΙΣ!

Καταλαβαίνεις ότι είσαι ζωντανός, σου δίνει τόση ενέργεια και θάρρος, ξεχνάς εκείνες τις μίζερες στιγμές της μέρας και είσαι εκεί, πουθενά αλλού, εκεί και περνάς καλά! Κάθε άγχος και θλίψη ξεχνιέται έστω και για λίγο και χαρίζεις στον εαυτό σου λεπτά παραπάνω ζωής. Προκαλεί ευφορία και φυσικά γυμνάζεις τους κοιλιακούς σου. Μπορεί το γέλιο να είναι και η καλύτερη στιγμή της μέρας, εφόσον είναι τόσο απελευθερωτικό και ξεσηκωτικό.

Δεν θα μπορούσα να φανταστώ μια μέρα χωρίς γέλιο και φυσικά να κάνω παρέα με ανθρώπους που δεν γελούν. Απλά δεν γίνεται. Δεν είναι πολύ όμορφο μέσα στη μουντίλα της πόλης, της καθημερινότητας, της ρουτίνας να βλέπεις ανθρώπους να γελούν? Ένα πρόσωπο δεν είναι σαφώς πιο όμορφο όταν γελάει? Κανένας δεν πρέπει να ντρέπεται για το χαχανητό του και ούτε να φοβάται να γελάσει δυνατά, με την καρδιά του. Είναι κάτι αυθόρμητο και επικοινωνιακό και πέρα για πέρα μεταδοτικό!

Ένα χαμογελάκι το πρωί μπορεί να ομορφύνει τη μέρα κάποιου, μπορεί να δείξει συμπόνια, συμπαράσταση, μπορείς να φλερτάρεις, να μεταδώσεις την ενέργειά σου, να γίνεις πιο μεταδοτικός άνθρωπος, ζωηρός, να δώσεις χρώμα στη ζωή σου. Μπορεί να είναι η αρχή μιας νέας φιλίας, ενός έρωτα. Επικοινωνείς συσπώντας μερικούς μυς του προσώπου σου! Από όποια πλευρά και να το δείς, το γέλιο έχει άπειρα θετικά και πλεονεκτήματα. Η χαλάρωση που αισθάνεσαι μετά είναι απίστευτη. Σαν να έχει φύγει ένα τεράστιο βάρος από πάνω σου. Και ενώ δεν έχεις κάνει κάτι κουραστικό όλη μέρα, πέφτεις στο κρεβάτι και αισθάνεσαι πτώμα. Είναι το γέλιο. Είναι η χαλάρωση και η πληρότητα που προσφέρει.

Νομίζω δεν έχει δοθεί στον άνθρωπο καλύτερο δώρο από το να γελάει και να κάνει χαρούμενους τους γύρω του, να ομορφαίνει τον κόσμο με αυτό. Να το μεταδίδει και να μην νρέπεται γι’ αυτό. Να μπορεί να βλέπει την θετική πλευρά του πράγματος και μέσα από το γέλιο να παίνει δύναμη, ενέργεια και να γίνεται αισιόδοξος. Οπότε λοιπόν ξέρετε τι πρέπει να κάνετε από δω και πέρα……..

 Να περνάτε πάντα καλά και να ΓΕΛΑΤΕ δυνατά!!