Είμαι τόσο ικανοποιημένη αυτή τη φορά με μένα, γιατί
μετά από πολύ καιρό είχα να γράψω για κάτι, από το οποίο είχα εμπνευστεί!
Ελπίζω οι παλιές καλές μέρες να αρχίσουν να επιστρέφουν σιγά σιγά.. Αυτή βέβαια
είναι η μόνη ικανοποίηση, αφού όλα όσα είχα στο μυαλό μου τον τελευταίο μήνα
στραβώνουν και δεν πηγαίνει ΤΙΠΟΤΑ –στη κυριολεξία- όπως είχα σχεδιάσει! Δεν
είναι αυτό το θέμα, όμως!!
Το θέμα είναι πόσο μπορεί ένας άνθρωπος να σου γίνει
εμμονή. Να τον έχεις δει λίγες φορές, να έχεις συναναστραφεί μαζί του ελάχιστα
και όμως να έχει τρυπώσει για τα καλά στο μυαλό και στα όνειρά σου. Θυμίζει
λίγο εφηβεία ε? Και όμως, συμβαίνει! Εδώ βέβαια δεν υπάρχει το πλατωνικό..
Μπορείς να εκμυστηρευτείς στον άνθρωπο αυτό τα πάντα, διότι σου βγαίνουν
αυθόρμητα και να περνάς ατελείωτες ώρες μαζί του. Οκ, τώρα το πράγμα αλλάζει..
ίσως έχεις φάει ένα μικρό κόλλημα με τον άνθρωπο αυτό.
Πάρε μια ανάσα, κράτα μια απόσταση πρώτα για σένα
και μετά για τον άλλο. Μίλα, πες τι θέλεις, τι αισθάνεσαι, μόνο έτσι θα λυθούν
τα πράγματα. Και αν η συζήτηση δεν βγάζει πουθενά? Αυτό είναι ένα θέμα.. Τότε
φύγε. Εύκολο να το λες όμως, δύσκολο να το κάνεις.. Πολύ δύσκολο.. Θέλει δύναμη
και κουράγιο..
Να περνάτε πάντα καλά και να γελάτε δυνατά!