Let's Do It!

Ακούστε και αυτην την ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ ταυτόχρονα

Είναι και κάτι μέρες, ναι για αυτές τις ανοιξιάτικες μιλάω, που σηκώνεσαι και είναι όλα όμορφα, αισιοδοξία στο φουλ και είσαι έτοιμος και θέλεις να αλλάξεις ολόκληρο τον κόσμο. Εγώ τουλάχιστον έτσι νιώθω. Κανονίζω να κάνω αμέτρητα πράγματα και η έμπνευση-δημιουργικότητα ξεχειλίζουν. Ωραία μέχρι εδώ! Μετά όμως τι γίνεται? Είναι αυτή η δύναμη, η ώθηση που χρειάζεσαι για να κάνεις τα πράγματα που έχεις στο μυαλό σου και λέγεται απόφαση.

Πόσες φορές έχεις έρθει αντιμέτωπος με το δίλημμα, να το κάνω ή όχι? Εγώ αμέτρητες! Γενικότερα με την αποφασιστηκότητα έχω ένα θέμα.. Όλα μια απόφαση είναι, ένα ¨ναι θα το κάνω!¨, ¨ναι θα διαβάσω¨, ¨ναι θα βγω έξω¨, ¨ναι θα πάρω τηλέφωνο¨. Αλλά πάντα κάτι γίνεται και δεν το κάνεις.. Στην ουσία, δεν γίνεται κάτι, αλλά λείπει κάτι και αυτό είναι η απόφαση.

Καθημερινά μπορεί να σου δίνονται άπειρες ευκαιρίες, άλλες μικρές, άλλες μεγάλες, γιατί όμως τις απορρίπτουμε? Γιατί να μην αποφασίζουμε να πάρουμε την ευκαιρία που μας δίνεται και να κάνουμε κάτι διαφορετικό, κάτι καινούριο, κάτι που μπορεί να μας δείξει και άλλες πλευρές του εαυτού μας, ¨ταλέντα¨, που μέχρι τώρα δεν ξέραμε ότι είχαμε.. Και είναι κρίμα, γιατί αντί να προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας, βολευόμαστε με αυτά που έχουμε ως τώρα, γινόμαστε παθητικοί, αναλωνόμαστε στα ίδια πράγματα.

Ακόμα και αυτά που μας άρεσαν καταλήγουν να γίνονται ρουτίνα και σιγά σιγά τα βαριόμαστε. Και όλα αυτά εξαιτίας της αναποφασιστικότητας μας. Προτιμώ να βολευτώ στον καναπέ μου, με το λαπτοπ μου, αντί να πάρω την απόφαση και να βγώ έξω, να δώσω την ευκαιρία σε κάτι καινούριο να γεμίσει την μέρα μου, διαφορετικά. Αφού περάσει κάποια ώρα και συνειδητοποιήσω την βλακεία που έχω κάνει το μετανιώνω και είναι πια αργά!

Γι΄αυτό λοιπόν, πρέπει να γίνουμε λίγο πιο δυνατοί, να βάλουμε το θέλω μας κάπου ψηλά, να μαζέψουμε κουράγιο και να πάρουμε την απόφαση να κάνουμε κάτι που θέλουμε! Εξάλλου είναι καλύτερα να κάνεις κάτι, να προσπαθήσεις για κάτι και να αποτύχεις παρά να μην το κάνεις καθόλου. Θα μετανιώνεις που δεν πήρες την απόφαση και θα είναι πια αργά.. όλα είναι αλληλένδετα μεταξύ τους, μια αλυσίδα, ένας κύκλος που πάει κάπως έτσι:

Θέλω να κάνω κάτι- δεν το αποφασίζω ποτέ- άρα δεν προσπαθώ να το κάνω- δεν το φτάνω τελικά- το μετανιώνω- είναι αργά πια…

Δεν είναι ξενέρωτο? Μήπως τελικά δεν φταίει τόσο η αναποφασιστικότητα, αλλά είναι κάτι άλλο? Μήπως δεν υπάρχει αρκετή θέληση? Η’ μήπως είναι φόβος? Φόβος επειδή δεν ξέρεις τι θα προκύψει, φόβος επειδή δεν θέλεις να έρθεις αντιμέτωπος με δυσκολίες, ο  φόβος της απόρριψης, φόβος για το άγνωστο.. φόβοι από δω, φόβοι από κει.. Οκ λοιπόν αν είναι έτσι, τότε θα πρέπει να κλειστούμε στα καβούκια μας, να αφήσουμε τα θέλω μας και να μείνουμε στο σκοτάδι, φοβισμένοι και εγκλωβισμένοι ή μάλλον βολεμένοι.

Ας πάρουμε την απόφαση να ξεβολευτούμε λιγάκι,

Ας πάρουμε την απόφαση να κυνηγήσουμε τα θέλω μας, να κάνουμε αυτό που τόσο καιρό σκεφτόμαστε,

Ας πάρουμε την απόφαση να βάλουμε σε ένα κουτάκι τους φόβους μας..

Και αν πέσουμε τι θα γίνει? Θα ξανασηκωθούμε!.. Σημασία έχει ότι θα έχουμε πάρει επιτέλους μια απόφαση και θα έχουμε έρθει ένα βήμα πιο κοντά στο θέλω μας!

Να περνάτε πάντα καλά και να γελάτε δυνατά!