Home sweet home (?) :D

Εάν θέλετε ακούστε και αυτό ταυτόχρονα

~~~~>http://www.youtube.com/watch?v=9cQloro92xA&list=FL83UL2LI2IdyV0fZkFsqQJQ&index=7&feature=plpp_video

Το να γυρνάς στο σπίτι σου μετά τις διακοπές των χριστουγέννων είναι κάπως… Όχι ότι δεν ήθελα, αντιθέτως! Ήθελα και πολύ μάλιστα!.. Μόνο που σε πιάνει μία μελαγχολία –ωω ναι δεν σας μιλάει ο πραγματικός μου εαυτός αυτή τη στιγμή!-.. Είναι το ότι φεύγεις από το σπίτι των γονιών σου, που ήταν γεμάτο ¨φασαρία¨  και φωνές, και πας σε έναν άλλο χώρο, πολύ αγαπημένο, που η παρέα σου είναι η τι-βι, το λαπτοπ, η μουσική φυσικά και η γειτόνισσα που μαγειρεύει κάτι (ένας θεός ξέρει τι) και η μυρωδιά είναι τόσο έντονη που φτάνει μέχρι το δικό σου διαμέρισμα (παλάτι-βίλλα-στάβλος-τσαρδί ή όπως αλλιώς θέλει να αποκαλεί ο καθένας το δικό του). Οκεικ! το καλωσόρισμα ήταν λίγο ψυχρό.. Στην κυριολεξία όμως! Μπαίνεις μέσα στο σπίτι σου και είναι ελαφρώώώς παγωμένο. Τι κάνεις? Ανάβεις το καλοριφέρ στο φουλ.. μετά από λίγο ζεσταίνεται.. Ωραία!.. Και εκεί που βλέπεις τηλεόραση παφ! κόβεται το ρεύμα! Όπως είναι φυσικό, βρίζεις (όχι πολύ, είπαμε με το 2012 βγήκε η νέα εντισιον).. Βγαίνεις στον διάδρομο και μαθαίνεις ότι υπάρχει πρόβλημα και ότι η μισή πολυκατοικία δεν έχει ρεύμα και αμέσως σκέφτεσαι: «μα γιατί να είμαι και ΕΓΩ μέσα στους μισούς που δεν έχουν ρεύμα?!» Κάθεσαι και περιμένεις… και περιμένεις και περιμένεις και περιμένεις ώσπουυ….. Παφ! Ηρθέέέέ!!... Και είναι η χαρά τόσο μεγάλη!.. Ναι, εντάξει δεν είμαι τόσο μυγιάγγιχτη που να με πειράζει το ότι κόπηκε το ρεύμα ούτε ήθελα να μου στρώσουν κόκκινο χαλί για να περπατήσω (λίγο άκυρο αυτό αλλά δεν με νοίαζει!).. Το πρόβλημα ήταν η ζέστη η οποία είχε κάνει φτερά –bye ζεστήήήή-… 2,5 ώρες… Εδειξα όμως ωριμότητα και είπα: «υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ έξω στο κρύο ΟΛΟ το χειμώνα, τι είναι 2,5 ώρες μπροστά σε αυτό?! Απολύτως τι-πο-τα!» Και έτσι είναι!..

Ας γυρίσουμε όμως στην αρχή που σας έλεγα κάτι μ… μπούρδες για μελαγχολίες και τα σχετικά. Οποιος αισθάνεται μελαγχολία μπορεί να βγει βόλτα στην αγαπημένη του πόλη και θα δεί πως θα του περάσει αμέσως! Αλήθεια, ισχύει!.. Το να βγαίνεις βόλτα πάλι στους δρόμους που συνήθιζες να περπατάς, να κυκλοφορείς ανάμεσα σε ανθρώπους που πρώτη φορά τους βλέπεις στη ζωή σου (δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό, ειδικά όταν αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να σε κουτσομπολεύσουν γιατί απλούστατα Δεν Σε Ξέρουν!) είναι πραγματικά πολύ ωραίο! Μόνο που δεν μου άρεσε κάτι.. ΄Ελειπε αυτό το ¨κριστμας σπιριτ¨, οι βιτρίνες είχαν αρχίσει να ξεστολίζουν και δεν υπήρχαν αρκετοί άγιοι-βασήλιδες που σε προκαλούν να τραγουδήσεις: «All I want for Christmas is youuuu…. You babe!..»... Αυτό έκανε την βόλτα λίίίίγο μουντή, αλλά δεν βαριέσαι.. Πάντα έτσι είναι μετά τα χριστούγεννα, λίγο μουντά. Νομίζω ότι θα επιβιώσουμε μέχρι να ξαναέρθουν τα επόμενα. Είναι στην ιδιοσυγκρασία μας. Μέχρι να έρθουν τα επόμενα χριστούγεννα όμως μπορούμε και εμείς οι ίδιοι να συμβάλουμε ώστε να γίνουν οι χειμωνιάτικες μέρες πιο ζωηρές! Όταν ξεκινάς την μέρα σου με χαμόγελο αμέσως διώχνεις την ¨μουντίλα¨από πάνω σου. Ένα χαμόγελο πιστεύω είναι αρκετό για να κατακτήσεις τον κόσμο ολόκληρο! Ασε που κάνει και τους ίδιους τους ανθρώπους γλυκούς και συμπαθητικούς!.. Ακόμα και ο πιο σκληρός άνθρωπος του κόσμου να χαμογελάσει αμέσως το πρόσωπό του αλλάζει γιατί το χαμόγελο είναι χαμόγελο! Μην φοβάστε να χαμογελάσετε ή να γελάσετε τρανταχτά, μήπως και καλά γίνετε ρεζίλι. Ρεζίλι γίνονται εκείνοι που δεν μπορούν να βγάλουν την σοβαρότητα από πάνω τους. Δεν θα πάθεις τίποτα Κύριε Σοβαρέ αν χαμογελάσεις.. Μην φοβάσαι το χαμόγελό σου δεν μπορούμε να το κλέψουμε. Εχουμε δικό μας, καλύτερο και ομορφότερο και δεν ντρεπόμαστε να το δείξουμε με κάθε ευκαιρία! Εξάλλου το λέει και η παροιμία: «Το χαμόγελό σου να το δείχνεις παντού (παρακάτω δεν θυμάμαι)….» Χα!  (Πιστέψτε με η μελαγχολία φεύγει με το χαμόγελο, αρκεί να το κάνετε με την καρδιά σας!)

Να περνάτε πάντα καλά και να γελάτε δυνατά!